Krokiety, dialog i drużyna Szymona. Czy kiełbasa wyborcza uratuje Szymona Hołownię?

„Co zrobić, żeby polityka była bliżej ludzi?” – jedna z członkiń sztabu próbuje przebić się przez festynową atmosferę. Pod sceną jest jednak pusto, małe grupki stoją za to w kolejkach po jedzenie. Wybór jest dość bogaty – w czerwonym wozie serwują krokiety, pierogi i kiełbasę z grilla. Po drugiej stronie placu żółty pojazd oferuje coś na słodko – babkę piaskową czy świeży sok z pomarańczy.

„Ale mam nadzieję, że pan nie z PiS-u” – odpowiada mi ubrany w żółte okulary pan Mirosław. Przyszedł „posłuchać pana marszałka, bo mądrze mówi”. Nie jest jednak pewien, na kogo odda swój głos. 

– Waha się pan między Szymonem Hołownią, a kim jeszcze?

– No wiadomo.

– Rafał Trzaskowski?

– No pewnie.

Pan Mirosław daje jednak szansę Hołowni: „Tu jest nowa krew, może by mnie przekonał, także zobaczymy”.

Śladami papieża

„Po prostu nie oszukuje, mówi prawdę, człowiekiem jest zawalistym, po prostu super człowiekiem jest” – w kolejce do foodtrucka zagaduje mnie pan Włodzimierz, który banery Szymona Hołowni wieszał już w kampanii prezydenckiej w 2020 roku. „Najbardziej przekonał mnie po jego tych kościelnych przemowach do młodych. Mówię, że taki człowiek jak on jest lepszy niż ksiądz”.

Tłum gęstnieje w pobliżu jednej z ciężarówek, lada moment pojawia się Szymon Hołownia. Kandydat Trzeciej Drogi sam zagaduje do uczestników i pozuje do zdjęć. Chwilę później zajmuje miejsce na scenie.

„O, tutaj się jechało, tu się skręcało, a później w 1. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego. I tam mieszkała moja ówczesna narzeczona, dziewczyna, a teraz żona, Ula” – Mińsk Mazowiecki to miejsce pracy porucznik Urszuli Brzezińskiej-Hołowni – pilotki wojskowej stacjonujacej w 23. Bazie Lotnictwa Taktycznego.

„A co wczoraj wskazywało, że ten akurat kardynał zostanie wybrany papieżem? I coś jest na rzeczy, bo wybory jeszcze się nie dokonały, wyborów wy dokonacie, a w ciągu tych ostatnich dwóch tygodni dzieje się bardzo dużo” – Hołownia wlewa nadzieję w serca sympatyków. Przemówienie marszałka co jakiś czas przerywają nieśmiałe brawa.

W pewnym oddaleniu od sceny stoją Janek, Szymon i Tadeusz, przyjechali na rowerach. Szymon jest tutaj, bo chciał posłuchać, co mówi Hołownia. Po chwili jednak wypala: „Szczerze? Nawet go nie słuchałem”. Szybko okazuje się, że moi rozmówcy nie mają jeszcze 18 lat.

– Na kogo byście zagłosowali, gdybyście już mogli?

– Nie ma dobrego kandydata. Ale na pewno nie na Szymka – tłumaczy Tadeusz.

– Ja chyba na Mentzena – wypala Janek

– Muszę się jeszcze zastanowić – dodaje Szymon.

Dlaczego Mentzen? „Przekonał mnie poglądami. Tym, że jest z prawej strony, interesują mnie jego ekonomiczne postulaty” – słyszę w odpowiedzi.

Szukam kogoś bardziej przekonanego do marszałka. „Oczywiście mam z nim zbieżne poglądy, określiłbym się jako centrowiec, ale przekonuje mnie przede wszystkim styl robienia polityki. Nikt inny nie pokazuje tego, że jest w stanie to zrobić po prostu inaczej” – Wiktor zagłosuje na Szymona Hołownię. „W naszym kraju rząd jest dużo ważniejszy, ale chciałbym prezydenta, który w końcu będzie wywiązywał się ze swojej funkcji strażnika konstytucji, osoby, która trochę łagodzi spór polityczny” – dodaje. 

Kandydat drugiego wyboru

Ze sceny wybrzmiewa postulat walki z duopolem. Hołownia argumentuje za zakazem smartfonów w szkołach. Chwilę później pada zapowiedź końca spotkania – kandydat musi zdążyć na kolejną debatę telewizyjną. W tym samym momencie spotykam Kubę i Martynę.

„Zdziwiłam się, bo myślałam, że będzie to bardziej takie pozytywne, takie optymistyczne, a jest bardziej agresywnie, w takim tonie” – nie kryje zaskoczenia Martyna. „Ja momentami skłaniam się do Szymona Hołowni, ale bliżej mi do Adriana Zandberga w poglądach. Szczególnie jeśli chodzi o służbę zdrowia, mieszkalnictwo i prawa pracownicze, więc na niego będę głosował” – dodaje Kuba. Jednocześnie docenia otwarcie Hołowni na ludzi i propozycje referendów w ważnych sprawach.

„Ja też skłaniam się ku lewicy, czyli Zandberg albo Biejat. Ale nie obraziłabym się, gdyby Hołownia był prezydentem. Nie chcę na niego głosować, mam trochę inne poglądy. Ale patrząc na innych kandydatów i na to, jak on sprawdza się w roli marszałka, to jest dosyć wysoki poziom. Ma klasę i myślę, że jakieś doświadczenie już zdobyte”.

Kuba i Martyna mają już plan na obie tury wyborów. „W pierwszej turze pokierujemy się pewnie bardziej serduszkiem, tym, co czujemy. A w drugiej to wiadomo, że pójdziemy tak, żeby nie wygrał ten, który nam się nie podoba, czyli Nawrocki”.

„Czas na prezydenta pokoju!” – po spotkaniu mikrofon ponownie przejmuje członkini sztabu. Marszałek jeszcze przez kilka chwilę rozmawia z uczestnikami, kilkanaście osób stoi w kolejce po rozmowę i zdjęcie. 

Za półtorej godziny rozpoczyna się debata w Telewizji Republika. Rozmowa o Polsce na mińskim festynie musi ustąpić miejsca rozmowie o Polsce przed milionami widzów.