Elżbieta Królikowska-Kińska z PO zastąpi w Sejmie Krzysztofa Kwiatkowskiego, który objął urząd prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Przedstawiamy informacje biograficzne oraz wybrane poglądy posłanki. Pochodzą one z wypełnionego przez ówczesną kandydatkę kwestionariusza przygotowanego przed wyborami w 2011 roku przez serwis MamPrawoWiedziec.pl.
Biogram
Elżbieta Maria Królikowska-Kińska (ur. 17.03.1956) w Łodzi (okręg 9, Łódź, KW Platformy Obywatelskiej RP), zdobyła 3.942 głosy (1,09% głosów w skali okręgu). Z wykształcenia jest fizykiem. Ukończyła studia magisterskie na Uniwersytecie Łódzkim oraz Podyplomowe Studia Europejskie, była nauczycielem matematyki i fizyki, dyrektorem placówki oświatowej. W latach 90. aktywna w Unii Wolności, w 2002 roku wstąpiła do Platformy Obywatelskiej i pełniła funkcje w jej lokalnych strukturach. Od 2010 roku była również łódzką radną. Jest współzałożycielką Towarzystwa Inicjatyw Europejskich.
Zainteresowania
W kwestionariuszu doświadczenia i poglądów wysyłanym przed wyborami parlamentarnymi w 2011 roku przez serwis
MamPrawoWiedziec.pl zadeklarowała znajomość języka angielskiego, niemieckiego i rosyjskiego. W czasie wolnym słucha muzyki, pływa rekreacyjne i spaceruje po lesie.
Poglądy
W kampanii wyborczej w 2011 roku jako obszary planowanej działalności w Sejmie wybrała: uczestnictwo obywateli w sprawowaniu władzy, politykę gospodarczą, infrastrukturę, politykę społeczną i rynek pracy, edukację i szkolnictwo wyższe oraz współpracę rozwojową.
Posłanka deklarowała poparcie dla konsultacji społecznych. Jej zdaniem należałoby zmniejszyć rolę związków zawodowych, a zwiększyć organizacji pozarządowych.
Deklarowała się jako zwolenniczka sprywatyzowania przedsiębiorstw państwowych, uproszczenia procedur zakładania firm oraz uelastycznienia rynku pracy. Jednocześnie uważała, że jednym z najważniejszych zadań rządu jest inwestowanie w zwalczanie bezrobocia.
Jej zdaniem należy rozbudowywać sieci kolejowe w Polsce. Jako przeciwniczka samowoli budowlanej w przypadku naruszenia prawa przestrzennego opowiedziałaby się za nakazem rozbiórki.
Wyraziła poparcie dla rozwiązań z obszaru polityki prorodzinnej: zwiększeniem liczby żłobków i przedszkoli oraz uwzględnieniem okresu urlopu wychowawczego przy naliczeniu składki emerytalnej. Opowiedziała się za likwidacją przywilejów emerytalnych górników, służb mundurów oraz sędziów i prokuratorów.
W obszarze oświaty deklarowała
m.in., że należy zreformować system rozliczania nauczycieli z efektów pracy i znieść stopień naukowy doktora habilitowanego.
Wyraziła duże poparcie dla działań rozwojowych – przede wszystkim zaangażowania w pomoc humanitarną w Afryce Północnej oraz rozwój demokracji w krajach byłego ZSRR.