Walkę z korupcją powinna rozpocząć zmiana świadomości Polaków, napiętnowanie tego zjawiska jako rzeczywistego przestępstwa, swego rodzaju ostracyzm, towarzysko – publiczny, przedstawianie korupcjonistów jako ludzi bez honoru, a nie takich, którym udało się oszukać państwo i ustawić w życiu. Równocześnie działania kontrolne uważam za jak najbardziej zasadne i osobiście nie mam nic przeciwko temu, by być kontrolowaną. W Polsce cały czas wszelkie kontakty władzy z biznesem są postrzegane jako korupcjogenne, dlatego tak mało projektów realizowanych jest w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego, a które daje duże szanse na wykonanie różnego rodzaju inwestycji, zgodnie z prawem i z korzyścią dla obu stron. Ten model sprawdza się na w innych krajach i mógłby zafunkcjonować również w Polsce. Jedynym warunkiem jest pełna przejrzystość na każdym etapie realizacji tego typu współpracy.

Gdyby tak to wyglądało, finansowanie partii poprzez wpłaty celowe nie wystarczyłoby na rzeczywiste potrzeby partii, lub też sprzyjałoby korupcji jako z założenia niejawne. Zaplecze merytoryczne jest bardzo pomocne partiom politycznym. Eksperci nie będący politykami mogą podejść do różnego rodzaju zagadnień z dystansem i tym samym służyć radami oraz wskazać politykom rozwiązania, których sami nie dostrzegli. Uważam, że w parlamencie powinny zasiadać tylko większe partie, aby nie zamazywać jego obrazu sceny politycznej.

Cisza wyborcza powinna pozostać chociażby ze względu na osoby, które nie interesują się polityką. Przy współczesnych, czasem dosyć natarczywych kampaniach cisza ta stanowi chwilę wytchnienia i spokoju dla obywateli. Głosowanie przez Internet jest dobrym udogodnieniem dla wyborców, może wpłynąć na zwiększenie frekwencję. A co do bezpieczeństwa takowego – to jeżeli możemy bezpiecznie wykonywać przelewy przez Internet, to tym bardziej głosować. Osobiście nie odczuwam dyskryminacji swojej płci, ale są kobiety, które trzeba trochę zachęcić do uczestniczenia w życiu politycznym naszego kraju. Obecne parytety są jednak według mnie wystarczające. Prawybory partie powinny prowadzić ze swoich własnych funduszy. Byłoby to wówczas głosowanie na konkretne osoby, co jest bardzo pozytywnym zjawiskiem.

Kiedy decyzje podejmowane są przez oddolne inicjatywy poszczególnych państw, to proces decyzyjny jest na pewno trudniejszy, ale daje wymierne rezultaty.

Ciężko opowiedzieć się za konkretnym terminem w czasie, gdy rynek finansowy jest niestabilny. Gdyby nie kryzys gospodarczy, który dosięgnął cały świat, może byśmy już byli w stanie sprostać warunkom wstąpienia do strefy Euro.

Na normy światopoglądowe ogromny wpływ ma religia, a my nie jesteśmy w stanie tego zmienić, więc odgórne narzucanie tych norm nie jest skuteczne. Można stymulować pozytywne działania, nie narzucając ich. Katalog podstawowych norm powinien być wspólny dla całej Unii, ale szczegóły należą do poszczególnych kultur.

Powinna być 4-letnia szkoła średnia, w tym także zawodowa, gimnazja nie są potrzebne. Sześciolatki, a nawet młodsze dzieci powinny już iść do szkoły. Matematyka jest opisem praw i procesów materialnych, także społecznych. Człowiek powinien być świadomy wszystkich mechanizmów, które nas otaczają, tak samo jak i podstawowych praw i reguł matematycznych. To byłoby dobre rozwiązanie, lecz istnieją obawy, że wprowadzenie bonu zachwieje równowagą w sieci szkół, powstaniem szkół elitarnych i tych o niższym poziomie nauczania. Bon edukacyjny służyłby dowolnemu wyborowi szkoły, także poza gminą, w której się mieszka. Będąc nauczycielem akademickim wiem jakie korzyści nauczyciele czerpią z Karty Nauczyciela – często nadużywając przywilejów, które Karta gwarantuje. Bez Karty Nauczyciela sprawa byłaby prosta – każdego obowiązywałby 40-godzinny tydzień pracy. W ramach tych godzin nauczyciel poświęcałby przykładowo 20 godzin na zajęcia lekcyjne, a resztę na inne zajęcia szkolne. I wówczas nie byłoby problemu z organizowaniem wycieczek, godzinami świetlicowymi, pomocą słabszym uczniom, itp. Miernikiem pracy nauczyciela są wyniki jego uczniów, ale nie tylko. Dobry nauczyciel potrafi doprowadzić ucznia do końca edukacji i zawsze jest w stanie dostrzec jego ukryte zdolności i predyspozycje. Edukacja podstawowa powinna być programowo jednolita i dopiero szkoły średnie powinny dawać możliwość specjalizacji czy też ukierunkowania. Miernikiem pracy nauczyciela powinny być jednak według mnie efektywność nauczania (np. wyniki olimpiadach, konkursów, zawodów, a nawet projektów). Powinno się stworzyć ogólny standardowy system oceniania ich pracy. Konkursy wyłaniające dyrektorów szkół przeprowadzane są przez komisje, które tworzy organ prowadzący szkoły, najczęściej samorządowe, osoby z kuratorium oświaty, radni. Szkoła podstawowa jest szkołą danego obwodu. Konkurs jest zawsze lepszy niż mianowanie kogoś, ponieważ sprawdza wiedzę i umiejętności osoby ubiegającej się o to stanowisko.

Na całym świecie, gdzie jest wysoki poziom szkolnictwa, funkcjonują zarówno szkoły publiczne jak i prywatne.

Jeżeli mówimy o szkołach publicznych, powinien być ogólny system stworzony przez państwo, ale wszystko, co ponad program podstawowy może być wprowadzane przez samorząd.

W tej chwili singiel niewiele potrafi zdziałać. Szkoła powinna przygotowywać uczniów do pracy w grupie. Również pewien zasób wiedzy ogólnej powinien być wspólny, a dopiero później powinno nastąpić to profilowanie poszczególnych jednostek w interesujących je dziedzinach. Uważam, że jest to konieczne ponieważ każdy z nas w życiu może zmienić nawet kilkakrotnie swoje zajęcie i wiedza z wielu dziedzin może się okazać bardzo przydatna.

Eksperci powinni tworzyć politykę oświatową, jednak przy zupełnej jawności swoich poczynań i konsultowaniu decyzji ze społeczeństwem, tak, aby rodzice czuli, że mają wpływ na edukację własnych dzieci.

Obecnie doktorat jest na nieco niższym poziomie niż kiedyś, gdyż często jest on tylko częścią pracy zespołu. Nie dowodzi swobody poruszania się w określonej dziedzinie. Dopiero opublikowanie kilku prac jest znakiem, że dana osoba staje się „ekspertem”. Aktualnie ułatwieniem jest brak konieczności pisania pracy habilitacyjnej, można przedstawić swój wcześniejszy dorobek jako podstawę do uzyskania stopnia doktora habilitowanego.

Oczywiście wsparcie dla uboższych osób by się przydało, lecz nie widzę tego, jako sposobu wyrównywania szans. To mogłoby być rolą organizacji pozarządowych, samorządowych. Jest też propozycja stworzenia systemu polegającego na zwolnieniu z opłat w momencie gdy student osiąga dobre wyniki w nauce. Powinny istnieć również stypendia ukierunkowane, fundowane. Jeżeli jakaś korporacja, zakład potrzebuje absolwentów z określonymi kompetencjami, to mogą one opłacać studia studentom z dobrymi wynikami, których chciałyby później zatrudnić.

Duże ośrodki akademickie są „kuźniami talentów”, podczas gdy mniejsze ośrodki możemy uznać za miejsca przygotowujące do zawodu.

Tworzenie nowych obszarów Natura 2000 mogłoby następować w momencie okrycia nowego gatunku roślin, zwierząt lub ekosystemu – na razie nie widzę takiej potrzeby.

Uważam, że w ochronie przeciwpowodziowej element hydrotechniczny jest w przewadze, jednak natury nie da się okiełznać. Powodzie były i będą i mogą się nasilać – tym bardziej przy obecnych zmianach klimatycznych. Nie jesteśmy w stanie im całkowicie zapobiec. Wały przeciwpowodziowe są potrzebne na terenach zurbanizowanych, lecz należałoby wprowadzić obowiązek wyznaczenia w planach zagospodarowania przestrzennego obszarów, które muszą być wolne od zabudowy (na podstawie map zagrożenia powodziowego i ryzyka powodziowego. Obecnie ludzie kupują grunty na terenie zalewowym, ponieważ są tańsze, budują na nich domy, nie ubezpieczają ich, a w sytuacji powodziowej oczekują, że państwo pokryje straty.

Istnieje stały konflikt między władzami samorządowymi i centralnymi o tereny parków narodowych, ponieważ gminy nie mają żadnych dochodów z terenów parków.

Nie wszystko, ale znaczną część powinno się przeznaczyć na ten cel.

W sytuacji przestępstw o charakterze terrorystycznych szczególnie drastycznych „twardość” by się przydała – sprawa wymaga głębokiej rozwagi.