Nauczyciele zarabiają za mało w porównaniu do innych grup zawodowych i do wysiłku jaki muszą włożyć wykonując codzienne swoje obowiązki. Odpowiedzialność jaka na nich ciąży / przygotowanie młodego człowieka do życia zawodowego i społecznego. Wymagania stałej edukacji tak aby móc wyprzedzać oczekiwania młodzieży i rodziców w dobie niezwykle szybko zmieniającej się rzeczywistości wymagają zasobności portfela nauczyciela.

brak komentarza

Jestem za mocną Unią Europejską i uważam, że jest to jeden z najlepszych projektów jaki nam się zdarzył. Z punktu widzenia zglobalizowanej gospodarki niezbędna jest silna Unia, w której nie wygrywają partykularyzmy i interesy narodowe. Inaczej nie spełni swojej roli, zwłaszcza w sferze gospodarczej, która w tej chwili decyduje o pozycji na świecie. O równowadze. Ja jestem bardzo zaniepokojona tak szybką ekspansją Chin, dla których nie ma konkurencji. Jeśli cena pracy w Stanach Zjednoczonych jest od 40 do 80 razy wyższa niż w Chinach, to o jakiej konkurencji mówimy? Jakim prawem Chiny, które sztucznie zaniżyły kurs Juana wpuszczono do WTO? Jak słyszę, że przedstawiciele Unii Europejskiej pojechali negocjować pożyczkę, a kończę czytać książkę dwóch profesorów francuskich „Chiny światowym hegemonem?”, martwi mnie to. Państwa europejskie nie widzą zagrożeń rosnącej roli Chin. Ja patrzę od strony gospodarki. Co my, jako średniej wielkości państwo europejskie znaczymy wobec globalizacyjnych wyzwań, takich potęg jak Chiny, Indie? Sytuacja na świecie wymaga silnej Unii, która będzie liczącym się podmiotem na świecie. Unia Europejska pozwala wyrównywać poziom życia między społeczeństwami wchodzącymi w jej skład.

Stymulowanie rozwoju w regionach najszybciej się rozwijających prowadzi do tworzenia Europy dwóch prędkości. Kiedy przyglądałam Strategii Lizbońskiej, sprawdzałam co chce osiągnąć Unia szczególnie w konkurencji ze Stanami Zjednoczonymi, widać było, jak w soczewce, że Unia jest przebiurokratyzowana i idzie w inną stronę. Ameryka stawiała na rozwój, nowe technologie, konkurencję, wyścig indywidualny. Nie patrzyła, żeby wyrównywać we wszystkich obszarach, poszła zupełnie inną drogą. Teraz pojawia się pytanie, czy ta droga jest efektywna? Na naszych oczach wszystko się przewartościowuje i zmienia, także i moje poprzednie przekonanie też zmieniłam. Stwierdziłam, że środki muszą być kierowane na wewnętrzną spójność, bo niespójności wewnętrzne mogą rozsadzić Unię od środka. Trzeba przeznaczać środki na wyrównywanie szans, stwarzać warunki dla jednolitego rynku, który jest niesamowicie ważny, choć wciąż odległy. Jednocześnie Unia musi patrzyć co się dzieje na świecie - a słabo patrzy. Bo skoro Stany dały się tak podprowadzić, że 4 biliony dolarów jest skupionych w ręku Chin, że inwestowanie w nowe technologie czy wspieranie takich państw jak Grecja nie stanowi dla nich problemu. Bo co to jest wspieranie? Pożyczanie pieniędzy na swoich zasadach, które uzależnia. Chiny nie mają takich dobrych intencji, żeby świat zbawiać. Wykorzystają nas. Smuci mnie ślepota profesorów, z którymi staram się rozmawiać na ten temat. To jest kraj totalitarny. Pytam profesora: proszę mi powiedzieć – to demokracja przegrała z totalitaryzmem? Profesorowie nie odpowiadają na te pytania. Są zafascynowani tempem rozwoju Chin. Co następuje w Stanach? Deindustrializacja – przenoszenie firm do Chin, bo tam taniej, większe zyski. Korporacje poprzenosiły swoje siedziby, za nimi idą technologie. Z tej perspektywy widzę, że Europa musi być silna i spójna. Ta spójność powinna być tworzona między państwami. Mamy silną tradycję państw narodowych i nie należy abstrahować od tego co nas, jako państwa spotykało w nieodległej historii. Powinniśmy szukać wspólnych celów, nie rezygnując z wolności narodowych. Należy przy tym szanować interesy i opinie poszczególnych krajów. Ja jestem nawet za wspólnym rządem unijnym, który będzie podejmować decyzje z poszanowaniem państw narodowych.

Nie podoba mi się polityka, polegająca na tym, że robi się cnotę ze skrajności w różnych. Często, gdy w wielu państwach źle podchodzą do skrajności, jest ona pokazywana jako coś nadrzędnego, jako jedną z wielkich cnót wolnościowych. Jestem za tolerancją, za poszanowaniem inności, ale nie robieniem z inności cnoty i głównego celu. A jeszcze z naszą tolerancją, społeczeństwo tego „nie kupuje”. Trzeba pokazywać inność, trzeba pokazywać standardy, ale nie robienie ze sfery światopoglądowej głównego celu, można pozostawić ją w gestii państw. Unia powinna zajmować się przede wszystkim gospodarką i obronnością. Skoncentrowanie zainteresowania polityką unijną na kwestiach obyczajowych przesłania pozytywne konsekwencje wstąpienia do UE w innych dziedzinach. Przeciętny obywatel, który nie interesuje się tym, nie rozumie celu instytucji unijnych, do czego ma święte prawo i ja to rozumiem, słyszy jedynie o innościach seksualnych, światopoglądowych, prawie aborcyjnym, to go boli i nie chce do takiej Unii należeć. A przecież nie o to chodzi, to jest pokazywanie innej Unii niż ona jest. W Stanach Zjednoczonych, w różnych stanach są różne podejścia do takich kwestii jak kara śmierci. I z tego nie robi się cnoty ogólnonarodowej. A u nas to wyprzedza faktyczne jednoczenie, na którym powinno nam zależy najbardziej zależeć – sfery gospodarczej i polityki obronnościowej. Nie da się tak szybko przeprowadzić integracji światopoglądowej.