Myślę, że nie były to pojedyncze ustawy, ale całe pakiety np. pakiet ustaw, które mają poprawić sytuację gospodarstw domowych z związku z inflacją i rosnącymi cenami energii etc.

27 stycznia 2022 r. skierowałem interpelację, pod którą podpisały się dziesiątki posłów i posłanek, do Ministerstwa Zdrowia postulującą właśnie wprowadzenie obowiązku szczepień przeciw COVID-19 dla wszystkich obywatelek i obywateli w wieku umożliwiającym przyjęcie szczepionki (z wyjątkiem dla osób, które wykażą, iż mają przeciwwskazania do szczepienia). Tylko w ten sposób możliwe jest zmniejszenie obciążenia szpitali, ponieważ szczepionki chronią przed śmiercią i hospitalizacją. Oczywiście, równie istotną konsekwencją takiego obowiązku będzie uchronienie wielu osób przed utratą zdrowia i życia.

Nie mam zdecydowanej opinii w kwestii pytania (J.), ponieważ nie zostało zdefiniowane, co rozumiemy przez zabezpieczenie granicy Polski z Ukrainą. Zgadzam się w pełni z tym, że Polska powinna przygotować się na przewidywaną zmianę ruchu migracyjnego — nie uważam jednak, że warto inwestować monstrualne kwoty w budowę murów i utrzymywanie dużej ilości sił lądowych na terenach przygranicznych. Zamiast walczyć z nielegalną migracją poprzez fizyczne zapory, powinniśmy tworzyć legalne kanały migracji oraz wypracować przejrzyste procedury odnośnie procesu przyjmowania cudzoziemek i cudzoziemców. W obliczu przewidywanych zmian ruchu należy powrócić do zasady non-refoulment i zakazać zawracania osób do linii granicy państwowej, przy jednoczesnym wsparciu kadr Straży Granicznej i stworzeniu im przestrzeni do przyjmowania wniosków o ochronę międzynarodową w trybie przyspieszonym. Sposobem obrony granic nie jest wypychanie ludzi do państw ościennych oraz budowa murów, ponieważ te wzmacniają jedynie rolę i popularność usług przemytników. Skuteczna może okazać się tylko kontrola tożsamości i liczby osób przybywających do Polski poprzez indywidualne decyzje administracyjne. Ostatnie miesiące udowodniły, że pomimo pushbacków oraz rozłożonych zasieków, ponad 10 tys. osobom udało się nielegalnie dotrzeć do Niemiec — trzeba zatem znaleźć rozwiązania, które umożliwiłyby nam lepiej kontrolować i monitorować ruchy migracyjne. Łamanie praw człowieka i groźba powrotu na Białoruś sprawia, że osoby przybywające do Polski boją się kontaktu ze Strażą Graniczną i wybierają nielegalne drogi przemytu.

Prawo do złożenia wniosku o ochronę międzynarodową w miejscach innych niż przejścia graniczne wynika bezpośrednio z obowiązującego Polskę prawa międzynarodowego. Każda osoba, która przebywając na granicy RP zgłosi funkcjonariuszowi SG wykonującemu wobec niej jakiekolwiek czynności służbowe zamiar przekroczenia granicy w celu ubiegania się w Polsce o ochronę międzynarodową, powinna zostać wpuszczona na terytorium Polski, a funkcjonariusze właściwej miejscowo Placówki Straży Granicznej zobowiązani są przyjąć od niej odpowiedni wniosek. Do takiej konkluzji prowadzi m.in. art. 5 ust. 3 kodeksu granicznego Schengen, który stanowi, że jakiekolwiek sankcje związane z niedozwolonym przekraczaniem granic zewnętrznych UE pozostać muszą bez uszczerbku do zobowiązań państwa w zakresie ochrony międzynarodowej. Wysługiwanie się przez Aleksandra Łukaszenkę osobami na granicy polsko-białoruskiej nie usprawiedliwia łamania prawa międzynarodowego i praw człowieka przez stronę polską. Istnieją inne sposoby radzenia sobie z prowokacjami politycznymi, a podtrzymywanie kryzysu poprzez wypychanie ludzi na linię granicy państwowej jest działaniem na korzyść białoruskiego dyktatora.

Polska nie jest pierwszym krajem w Europie, które stoi przed wyzwaniem z zakresu zarządzania migracjami, w ciągu ostatnich kilkunastu lat z podobnymi zjawiskami na o wiele większą skalę miały do czynienia inne państwa Unii Europejskiej. Powinniśmy korzystać z dobrych praktyk wypracowanych na bazie tych doświadczeń, nawiązywać współpracę, jak również zaprosić Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej (Frontex). Podjęcie tych działań powinno być motywowane nie tylko z troską o nasze bezpieczeństwo, ale również partnerskimi zobowiązaniami, wynikającymi ze stanowienia i obowiązku obrony granicy zewnętrznej UE. Trzeba również pamiętać, że osoby na granicy polsko-białoruskiej nie stanowią zagrożenia, tylko padły ofiarą okrutnego dyktatora oraz nieuczciwych przemytników. Niebezpiecznym nie jest ich sama obecność, tylko nacisk wywierany poprzez fizyczne prowokacje służb białoruskich oraz międzynarodowy szantaż Aleksandra Łukaszenki. Przerzucanie odpowiedzialności na cudzoziemców poprzez nieprzyjmowanie ich wniosków o ochronę międzynarodową oraz wypychanie z powrotem do Białorusi nie pomaga w rozwiązaniu problemu, ponieważ prawdziwy winowajca pozostaje bezkarny. Problem powinno zwalczać się u źródła, z jednej strony prowadząc kampanie informacyjne w państwach pochodzenia osób migrujących oraz blokując połączenia lotnicze — z drugiej strony wykorzystując narzędzia dyplomatyczne w celu jak najmocniejszego ugodzenia Aleksandra Łukaszenki i jego interesów.

Szkoła nie powinna być miejscem produkowania kolejnych pracowników i pracownic. Musi pozwalać na rozwój, odnajdywanie pasji oraz zainteresowań, a także uczyć rozumienia świata i zwiększać wrażliwość. Z obecnej perspektywy szczególnie istotne jest uwzględnienie w edukacji szeroko rozumianego zdrowia psychicznego.

Małe szkoły są siłą mniejszych miejscowości i wsi, ich likwidacja to skazywanie dzieci na tułanie się autobusami albo dowożenie przez rodziców. To odbija się na kontaktach z rówieśnikami, zabiera czas wolny, a przez to wpływa na psychikę. Reforma likwidująca gimnazja była wstrząsem, z którego do dzisiaj nie podniosła się w pełni polska edukacja. Gimnazja wyrównywały szanse uczniów i uczennic z mniejszych miejscowości i wsi, pozytywnie wpływały też na wyniki nauki i ułatwiały przejście w okres dorastania. Jednak odwrócenie reformy byłoby kolejnym szokiem, dlatego decyzja w tym temacie musi być przedmiotem rozmów ze środowiskiem nauczycielskim oraz z uczennicami i uczniami.

Poprzez system ochrony zdrowia rozumiem także ochronę zdrowia psychicznego, natomiast bezpieczeństwo na rynku pracy jest związane np. z działalnością sektora kultury oraz pozostałych branż dotkniętych przez epidemię. Pozostałe kwestie również uważam za bardzo ważne.

Wybrałem rozwiązania, które spowodowałyby natychmiastową poprawę, ale jednocześnie poparłbym wszystkie powyższe propozycje.